10 dolarów, Słynne okręty II Wojny Światowej - Pancernik Bismarck (2 oz), 2009

Producent: B.H. Mayer’s Kunstprägeanstalt GmbH

ID: 1718

Kolekcja: Słynne okręty II Wojny Światowej

Emitent: Palau
Stan zachowania monety: I (menniczy)
Nominał: 10 dolarów (ang. 10 $ - 10 dollars)
Srebro: Ag 999
Techniki dodatkowe: znak bandery platerowany złotem 
Stempel: lustrzany 
Wymiary: 42 mm x 42 mm
Waga: 62,20 g (2 oz - 2 uncje trojańskie czystego srebra)
Wielkość emisji: 1.000 szt.!
Rok emisji: 2009 r.

Nowość - srebrna moneta kolekcjonerska o ciekawej tematyce marynistycznej - trzecia z serii
"Słynne okręty II Wojny Światowej"!

Dopracowana w szczegółach srebrna moneta ze
znakiem bandery platerowanym złotem. Na rewersie monety jest uwieczniony
jeden z
okrętów wojennych - niemiecki pancernik BISMARCK.

Urzekająca moneta o niecodziennej tematyce, o wadze 62,20 g, czyli
dwóch uncji srebra wysokiej próby Ag 999 / 1.000 !

Ze względu na tematykę, jak i
projekt, monety z tej serii cieszą się ogromnym uznaniem i powodzeniem
wśród kolekcjonerów.

Dodatkową atrakcję stanowi niesamowicie niski nakład,
wynoszący jedynie 1.000 sztuk!
Dzięki temu ta srebrna moneta kolekcjonerska posiada duży potencjał inwestycyjny.
Związane jest to przede wszystkim z oficjalnym wyprzedaniem całego
nakładu oraz emisją kolejnych monet z tej topowej serii, w ramach której ukazały się:
w 2008 roku - srebrna
moneta uwieczniająca japoński
pancernik YAMATOw 2008 roku - na drugiej monecie
kolekcjonerskiej został
uwieczniony amerykański
okręt wojenny USS MISSOURI.

USS Missouri - American
Battleship

Bismarck - niemiecki
pancernik z okresu II wojny światowej. Główna jednostka,
liczącego dwa okręty, typu Bismarck.

Historia Bismarcka

Budowę okrętu rozpoczęto 1 lipca 1936 roku w stoczni Blohm und Voss w
Hamburgu. Pancernik "Bismarck" wszedł do służby w Kriegsmarine 24
sierpnia 1940 r. Jego dowódcą został komandor Ernst
Lindemann. 28 września 1940 "Bismarck" wyszedł w swój
pierwszy rejs do Gdyni (Gotenhafen), która miała być jego
głównym portem postojowym. Okręt został przeznaczony wraz z
"Scharnhorstem", "Gneisenau", "Prinz Eugenem" i "Tirpitzem" do działań
mających wiązać okręty Royal Navy i tym samym umożliwiać innym
jednostkom swobodę działania przeciwko konwojom zaopatrzeniowym.

Rozkazem z 22 kwietnia 1941 r. dowódca flotylli admirał
Günther Lütjens nakazał rozpoczęcie akcji
Rheinübung. Okręt flagowy dowódcy floty "Bismarck"
i "Prinz Eugen" miały przebić się na północny Atlantyk i
niszczyć aliancki tonaż. W dniu 5 maja na pokład okrętu wszedł Hitler,
który wiązał duże nadzieje z okrętem.

Grupa operacyjna -
pancernik, ciężki krążownik i eskorta niszczycieli - wyszła w morze 19
maja, biorąc kurs na Cieśniny Duńskie. 21 maja okręty zacumowały w
fiordzie w Bergen, gdzie zostały wykryte przez samoloty RAF. Do
wykrycia i zniszczenia niemieckiej grupy dowódca Home Fleet
admirał sir John Tovey wyznaczył armadę w skład, której
wchodziły jednostki : "Prince of Wales", "King George V", "Hood",
"Repulse" i "Victorious".

W dniu 22 maja niemieckie pancerniki wyszły ponownie w morze kierując
się na północ, na tzw. Drogę Duńską. 23 maja lewym trawersem
minęły Islandię, osiągając granicę lodów, i obrały kurs na
południe. Podczas tego manewru Bismarck został dostrzeżony przez
brytyjski ciężki krążownik HMS Suffolk i wezwany potem do pomocy HMS
Norfolk, do którego Bismarck otworzył nieskuteczny ogień.

 

W dniu 24 maja doszło do spotkania grupy niemieckiej z Hoodem i Prince
of Wales. W trakcie pojedynku artyleryjskiego został zatopiony
największy brytyjski okręt HMS "Hood", a Bismarck został trafiony trzema
pociskami kalibru 356 mm. Uszkodzenia spowodowały m.in. ograniczenie
maksymalnej prędkości Bismarcka do 21 węzłów.
Lütjens postanowił płynąć do portu w St. Nazaire i
odkomenderował Prinz Eugena do prowadzenia samodzielnych działań. Prinz
Eugen wziął kurs na Brest, do którego bezpiecznie dopłynął w dniu 1
czerwca.

Mimo licznych manewrów Bismarckowi nie udawało się zerwać
kontaktu z brytyjskimi jednostkami, które były wyposażone w
radary. Bismarck stoczył krótką potyczkę z Prince of Wales
oraz z samolotami z lotniskowca Victorious. W pościg za Bismarckiem,
prócz okrętów już zaangażowanych w działania,
Admiralicja rzuciła wszystkie jednostki operujące w tej partii akwenu:
pancerniki Rodney i "Ramilies", krążownik liniowy "Renown",
lotniskowiec "Ark Royal", krążowniki "Sheffield", "London",
"Edinbourgh" i grupa 21 niszczycieli.

Mimo tak licznego pościgu 25 maja udało się Bismarckowi wymanewrować
okręty brytyjskie i zerwać kontakt z pościgiem. Przez 31 godzin
Bismarck płynął niezauważony w kierunku francuskich portów.
Dopiero 26 maja o 10:30 Bismarck został namierzony przez załogę
latającej łodzi Catalina, a Sheffield nawiązał kontakt wzrokowy z
niemieckim pancernikiem o godz. 17:40. Admirał Tovey rozkazał samolotom
z Ark Royal wykonanie ataku torpedowego. Atak samolotów
Swordfish okazał się skuteczny; jedna z torped trafiła w stery
Bismarcka, który stracił zdolność do manewrowania. Na pomoc
Bismarckowi wysłano U-booty operujące w Zatoce Biskajskiej. Około 22:30
najpierw polski niszczyciel ORP Piorun, a potem angielski "Zulu"
odkryły Bismarcka.

Polski okręt wdał się w skuteczną wymianę ognia z pancernikiem, nie
dając się trafić. 27 maja o godz. 08:43 dowódcy "King George
V" i "Rodneya" zobaczyli uszkodzonego Bismarcka. Do tych
okrętów dołączyły jeszcze "Norfolk" i ciężki krążownik
"Dorsetshire". Wywiązała się zażarta bitwa. O godzinie 09:31 ciężka
artyleria na Bismarcku zamilkła. Anglicy wstrzymali ogień o 10:16. O
godzinie 10:25 ciężki krążownik Dorsetshire odpalił w stronę pancernika
2 torpedy, a w chwilę potem trzecią. Dziesięć minut później
Bismarck zaczął pogrążać się w morzu, po czym przewrócił się
do góry stępką i zatonął. Z 2220 zaokrętowanych na Bismarcku
marynarzy uratowało się 115 rozbitków.

Ostateczne rozstrzygnięcie, co było przyczyną zatopienia Bismarcka jest
dyskusyjne. Anglicy twierdzą, że pancernik zatonął na skutek trafienia
przez torpedy wystrzelone z krążownika "Dorsetshire", natomiast Niemcy
uważają, ze pływalność okrętu do końca nie była zagrożona, i że
pancernik zatonął na skutek odpalenia przez załogę ładunków
wybuchowych umieszczonych w dnie okrętu.

Historia pancernika
Bismarck

Położenie
stępki: 1 lipca 1936 r.

Wodowanie: 14
luty 1939 r.

Oddanie do służby: 24
sierpnia 1940 r.

Stocznia: Blohm
& Voss

Status okrętu: zatonął
27 maja 1941 r.

Dane taktyczno-techniczne

Wyporność
standardowa: 45 000 t

Wyporność pełna: 53
000 t

Długość: 251
m

Szerokość: 36
m

Zanurzenie: 8,7
m

Napęd: 3
turbiny Blohm & Voss o łącznej mocy 163 tys. KM, 3 śruby

Prędkość: 30
węzłów (51,8 km/h)

Zasięg: 9280
Mm przy 16 węzłach; 8870 Mm/19 w

Załoga: 2200

Uzbrojenie:

8 dział 380 mm
12 dział 150 mm
16 dział 105 mm
16 dział 37 mm
20 dział 20 mm

Opancerzenie burty: 320
mm

Pokład pancerny: 80-100
mm

Pokład górny: 50
mm

Wyposażenie lotnicze: 4
samoloty Arado Ar 196

źródło:
Wikipedia