10 zł, 100-lecie polskiej flagi państwowej, 2019

Producent: NBP

ID: 3255

polska flaga państwowa

Temat:
10 zł, 100-lecie polskiej flagi państwowej

Stan zachowania: I (menniczy)

Nominał: 10 zł

Srebro: Ag
925

Stempel:
lustrzany

Technika dodatkowa:
druk UV

Średnica:
32 mm

Waga: 14,14 g

Wielkość emisji:
13 000 szt.

Cena emisyjna:
150 zł

Data emisji:
14.08.2019 r.

Projekt monety:
Anna Wątróbska-Wdowiarska

W zestawie:
srebrna moneta w kapsule ochronnej, certyfikat, pudełko kaszerowane

Rewers: U góry półkolem napis:
100-LECIE POLSKIEJ FLAGI PAŃSTWOWEJ. Poniżej sylwetki ludzi,
symbolizujące polskie społeczeństwo. Centralnie stylizowany wizerunek
polskiej flagi, przechodzący z rewersu na awers.

Awers: Centralnie wizerunek stylizowany wizerunek
polskiej flagi, przechodzący z awersu na rewers. U góry
półkolem oznaczenie emitenta: Rzeczpospolita Polska oraz rok
emisji 2019. U dołu wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej
Polskiej. Na prawo od orła nominał 10 zł. Pod lewą łapą orła znak
mennicy: m/w.

Opis emisji z folderu NBP: Biało-czerwona ma dopiero
sto lat, choć jest najprostszym znakiem symbolizującym Orła Białego,
będącego herbem Polski od ośmiu wieków. Górny,
biały pas symbolizuje na fladze orła, a dolny − czerwony
− barwę tarczy herbowej. Flaga w postaci, której
dziś używamy, została wprowadzona dopiero po odzyskaniu niepodległości.
W średniowieczu bowiem pod inną chorągwią wychodziło w pole rycerstwo
królewskie, a pod innymi rycerstwo poszczególnych
ziem czy najznamienitszych rodów. Jan Długosz, pisząc o
bitwie pod Grunwaldem, wspomina o „chorągwi wielkiej, na
której wyszyty był misternie orzeł biały z rozciągnionemi
skrzydły, dziobem rozwartym i z koroną na głowie, jako herb i godło
całego Królestwa Polskiego”. Oprócz
niej na polach Grunwaldu stanęło rycerstwo w liczbie ok. czterdziestu
polskich chorągwi oraz drugie tyle litewskich i innych. Po unii
lubelskiej, której 450. rocznicę obchodziliśmy w tym roku,
zaczęła obowiązywać chorągiew składająca się z trzech poziomych
pasów: czerwonego, białego i czerwonego. Na jej środku
umieszczano czteropolowy herb Rzeczypospolitej, gdzie po przekątnych
znajdowały się po dwa Orły Białe i dwie Pogonie Litewskie, w czerwonych
polach. Często nakładano na nie kolejny, mniejszy herb z godłem
osobistym (rodowym) króla elekcyjnego. Zestawienie bieli i
czerwieni jako barw narodowych po raz pierwszy wykorzystano na szerszą
skalę w 1792 r. podczas obchodów pierwszej rocznicy
uchwalenia Konstytucji 3 maja. W 1831 r. Sejm Królestwa
Polskiego ustanowił biało-czerwoną kokardę narodową. Używany
współcześnie wzór flagi wprowadził dopiero Sejm
Ustawodawczy odrodzonej Rzeczypospolitej 1 sierpnia 1919 r. W pierwszej
ustawie o godłach i barwach RP znalazł się taki zapis: „Za
barwy Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się kolor biały i czerwony w
podłużnych pasach równoległych, z których
górny − biały, dolny zaś −
czerwony”. Dwa lata później Ministerstwo Spraw
Wojskowych wydało broszurę, w której zdefiniowano odcień
czerwieni jako karmazyn. W 1955 r. zmieniono ją na bardziej ceglasty
cynober, a w 1980 r. zapisano po prostu:
„czerwień”. Biało-czerwona, jako symbol najprostszy
i najbardziej czytelny, towarzyszy Polakom w chwilach dla Narodu i
Państwa najważniejszych.