10 zł, 95. rocznica urodzin księdza Jana Twardowskiego, 2010

Producent: NBP - srebrne monety

ID: 1854

Stan zachowania monety: I (menniczy)

Nominał: 10 zł

Srebro: Ag 925

Stempel: lustrzany

Średnica: 32,00 mm

Waga: 14,14 g

Wielkość emisji: 50.000 szt.

Data emisji monet w
NBP: 1.06.2010 r.

Nie zwlekaj i uzupełnij kolekcję o srebrną monetę kolekcjonerską uwieczniającą księdza Jana Twardowskiego.

Wyjątkowa pamiątka poświęcona jest autorowi znamiennych słów: „zapomnij, że jesteś, gdy mówisz, że kochasz”, „kiedy Bóg drzwi zamyka, to otwiera okno”, czy „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą. Zostają po nich buty i telefon głuchy.”Awers: w tle stylizowany wizerunek fragmentu frontu Kościoła Sióstr
Wizytek pw. św. Józefa Oblubieńca Niepokalanej Bogurodzicy Maryi w
Warszawie.

Rewers: z prawej strony stylizowany wizerunek popiersia
księdza Jana Twardowskiego. Z lewej strony napis: SPIESZMY SIĘ/KOCHAĆ
LUDZI/TAK SZYBKO/ ODCHODZĄ. Poniżej faksymile podpisu księdza Jana
Twardowskiego. W tle fragment stylizowanego wizerunku krzyża.Zbiory wierszy i prozy ks. Twardowskiego są licznie wydawane niemal na
całym świecie. Tłumaczone są m.in. na język niemiecki, słowacki,
flamandzki, bułgarski, francuski, ukraiński, macedoński, angielski,
czeski, węgierski, hebrajski, rosyjski, włoski, hiszpański.

W swoich
utworach ks. Twardowski zawarł przemyślenia o Bogu, przyrodzie, wierze
i miłości. Pisał o stosunku do upokorzeń, cierpieniu, śmierci i roli
duchownego we współczesnym świecie.

Swoją wrażliwość na świat i ludzi Jan Twardowski wyniósł z rodzinnego
domu.

Do jego ulubionych autorów należał J. Ch. Andersen, dzięki
któremu nauczył się dostrzegać biedę, krzywdę, niesprawiedliwość,
poniżenie, niezawinioną brzydotę.

Po ukończeniu nauki w gimnazjum
matematyczno-przyrodniczym, w 1935 r. rozpoczął studia polonistyczne na
Uniwersytecie Warszawskim, które przerwał wybuch wojny w 1939 r.

W
czasie Powstania Warszawskiego działał w konspiracji w szeregach AK.
Był dwukrotnie ranny.

W 1945 r. wstąpił do seminarium duchownego i
podjął przerwane studia. Ukończył je trzy lata później w 1948 r. W tym
samym roku otrzymał też święcenia kapłańskie.

Nie płacz w liście

nie pisz że los ciebie kopnął

nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia

kiedy Bóg drzwi zamyka - to otwiera okno.

Czy wiesz, że łzy się śmieją, kiedy są za duże?

Kiedy wydaje się, że wszystko się skończyło,
wtedy dopiero wszystko się zaczyna.

Ks. Jan Twardowski (1915-2006)

Ksiądz Jan Twardowski (ur. 1 czerwca 1915 r. w Warszawie, zm. 18 stycznia 2006 również w Warszawie) - ksiądz rzymskokatolicki, polski poeta, przedstawiciel współczesnej liryki religijnej.

Uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie, maturę zdał w roku 1935. W 1937 roku ukazał się pierwszy tomik jego wierszy pt. Powrót Andersena, nawiązujący do poetyki Skamandra.

W tym samym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1939 roku uzyskał absolutorium, a w 1948 roku obronił pracę magisterską.

W czasie II wojny światowej, podczas której zaginął cały jego wcześniejszy dorobek poetycki, był żołnierzem Armii Krajowej, uczestniczył w powstaniu warszawskim. Wskutek przeżyć wojennych, w tym zniszczenia jego domu rodzinnego, w 1943 r. postanowił zostać księdzem.

W trakcie wojny w marcu 1945 roku zaczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Naukę w seminarium kontynuował z przerwami do 1948 roku, kiedy to 4 lipca przyjął święcenia kapłańskie.

Zaraz po studiach w seminarium przybył do parafii w Żbikowie k. Pruszkowa, gdzie był wikarym przez trzy lata. Zajmował się nauczaniem religii w szkole specjalnej.

Od 1959 roku aż do emerytury był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie, gdzie głosił kazania dla dzieci, którym później zadedykował m.in. zbiory: Zeszyt w kratkę oraz Patyki i patyczki.

Wcześniej, bo już pod koniec 1945 roku, powrócił do publikowania wierszy.

Jego twórczość trafiła wówczas m.in. na łamy "Tygodnika Powszechnego". Wielką popularność przyniósł mu wydany w 1970 roku tom Znaki ufności.

W 1980 roku uhonorowano Twardowskiego nagrodą PEN Clubu im. Roberta Gravesa za całokształt twórczości, w 1996 roku Orderem Uśmiechu, w 2000 roku nagrodą IKAR oraz Dziecięcą Nagrodą SERCA, a rok później TOTUS, która zwana jest również "katolickim Noblem", w 2005 Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy.

W 1999 roku Katolicki Uniwersytet Lubelski przyznał mu tytuł doktora honoris causa. Był honorowym obywatelem miasta Tarnowskie Góry.

Zmarł wieczorem 18 stycznia 2006 roku w Warszawie.

Pochowany w krypcie w Panteonie Wielkich Polaków, miejscu pochówku dla zasłużonych w Świątyni Opatrzności Bożej, zgodnie z życzeniem prymasa Polski kardynała Józefa Glempa, a wbrew ostatniej woli księdza Twardowskiego, który chciał być pochowany na warszawskich Powązkach.

źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia