2 zł, 200. rocznica śmierci księcia Józefa Poniatowskiego, 2013

Producent: NBP - monety Nordic Gold

ID: 2667

Kolekcja:
monety Nordic Gold o tematyce historycznej

Temat:
200. rocznica śmierci księcia Józefa Poniatowskiego

Nominał: 2 zł

Metal: stop
CuAl5Zn5Sn1

Stempel:
zwykły

Średnica:
27,00 mm

Waga: 8,15 g

Wielkość emisji:
800 000 szt.

Data emisji monet: 9.10.2013 r.
Moneta okolicznościowa upamiętniająca
200. rocznicę śmierci księcia Józefa Poniatowskiego.

Książę Józef Poniatowski był  wybitnym polskim żołnierzem
i dowódcą, bohaterem walk o niepodległość Rzeczypospolitej.
200. rocznica śmierci
księcia Józefa Poniatowskiego

Książę Józef Poniatowski – ur. 7 V 1763 r. w Wiedniu, zm. 19 X 1813 r.
w nurtach Elstery pod Lipskiem. Był ukochanym bratankiem króla Stanisława Augusta
Poniatowskiego. Karierę rozpoczynał w armii austriackiej.
Porzucił ją bez wahania w 1789 r., by na życzenie króla i sejmu objąć
stanowisko generała majora (obecnie generała brygady) w armii
Rzeczypospolitej.

Był entuzjastą Konstytucji 3 maja i w
jej
obronie walczył w wojnie polsko-rosyjskiej 1792 r. 18 czerwca
tego roku dowodzone przezeń oddziały zwyciężyły Rosjan pod Zieleńcami.
Mimo że zwycięstwo nie zmieniło losów kampanii, to upamiętnił je order Virtuti Militari, którego książę
został kawalerem. Kapitulacja królewska zakończyła kampanię i
przypieczętowała II rozbiór Polski. Obie decyzje książę przyjął z
rozpaczą. Później bił się ze zmiennym szczęściem w powstaniu
kościuszkowskim. Po upadku państwa rozpoczął się najtrudniejszy okres w
jego życiu. Załamany klęską Rzeczypospolitej zmagał się z kłopotami
majątkowymi, pogrążał się w politycznej bezczynności i hulankach. W
1807 r. powrócił do czynnego życia jako dowódca naczelny sił zbrojnych
i minister wojny Księstwa Warszawskiego. W 1809 r. odpierał atak sił
austriackich na Księstwo Warszawskie. Osobista odwaga w bitwie pod
Raszynem i sukces polskiego manewru na Galicję zaowocowały wzrostem
jego popularności. Utrwaliła ją kampania 1812 r., w której dowodził V
korpusem Wielkiej Armii. Po klęsce podjął dramatyczną decyzję trwania z
wojskiem do końca przy Napoleonie. Ufał w jego szczęśliwą gwiazdę.
Mianowany 16 października 1813 r. marszałkiem Francji osłaniał odwrót
armii w bitwie pod Lipskiem.

Kilkakrotnie ranny, odmawiał poddania się. Półprzytomny, z ręką na
temblaku, w malignie powtarzał słowa, które przeszły do historii: o
Bogu, o honorze, o Ojczyźnie. Osunął się z koniem w wezbrane nurty
Elstery i, ostrzelany z drugiego brzegu, utonął.

Śmierć księcia zapoczątkowała narodziny
romantycznej legendy, w której mieściły się afirmowane przez pokolenia
wartości drogie Polakom – wiary, nieugiętego honoru i wierności sprawie
nawet wbrew rozsądkowi i zimnym kalkulacjom, a nade wszystko miłości do
utraconej Ojczyzny.
źródło: NBP