2 zł, Historia polskiej muzyki rozrywkowej - Agnieszka Osiecka, 2013

Producent: NBP - monety Nordic Gold

ID: 2674

Kolekcja:
Srebrne monety o tematyce artystycznej i historycznej

Seria: Historia polskiej muzyki rozrywkowej 

Temat: Agnieszka Osiecka

Nominał: 2
zł

Metal: stop
CuAl5Zn5Sn1

Stempel:
zwykły

Średnica:
27,00 mm

Waga: 8,15 g

Wielkość emisji:
800 000 szt.

Data
emisji monet: 05.12.2013
r.

W zestawie: srebrna
moneta w kapsule ochronnej, folder
emisyjny

Projektant awersu: Ewa
Tyc-Karpińska

Projektant rewersu: Dobrochna Surajewska - wizerunek A. Osieckiej wg
zdjęcia ze zbiorów Jana Borkowskiego.

Agnieszka
Osiecka - wybitna polska poetka, autorka tekstów piosenek,
pisarka, reżyserka teatralna - uwieczniona
na  monecie z nordyckiego złota.

Nazywana
jest "pierwszą poetką polskiej
piosenki". Wielu pokoleniom Polaków znana jest jako autorka
tekstów piosenek i ballad. Napisała ich około 2000! Oto najpiękniejsze
z nich takie jak: Małgośka", "Niech
żyje bal", "Uciekaj moje serce", "Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma",
"Ballada wagonowa", "A ja wolę moją mamę", "Polska madonna" i
wiele wiele innych.

Agnieszka Osiecka jest też autorką scenariusza widowiska muzycznego "Niech no tylko zakwitną jabłonie"
(1964, prapremiera w Teatrze Ateneum w Warszawie w reżyserii Jana
Biczyckiego), który zdobył główną nagrodę na Festiwalu Polskiej
Dramaturgii Współczesnej w 1964 i stał się największym przebojem
teatralnym lat 60. XX wieku w Polsce.

Pisała też opowiadania (Biała bluzka),
książki fabularne (m.in. Czarna
wiewiórka, Salon gier), wspomnieniowe (Szpetni czterdziestoletni, Na początku był
negatyw, Rozmowy w tańcu) i skierowane do najmłodszych
czytelników (m.in. Dzień dobry
Eugeniuszu, Wzór na diabelski ogon, Ptakowiec, Szczególnie małe sny,
Dixie – opowiadanie, na podstawie którego powstał serial
animowany oraz sztuki teatralne (m.in. adaptacje Singera: Sztukmistrz z Lublina; Wilki, Darcie pierza).
Przez kilka miesięcy 1985 prowadziła dziennik, dedykowany Adamowi
Michnikowi, skazanemu wtedy na 3 lata więzienia. Książka Na wolności. Dziennik dla Adama
ukazał się w 2008. W 1995 zakończyła pracę nad librettem do opery
dziecięcej Pan Marimba.
Niestety nie miała okazji obejrzeć spektaklu, bo jego premiera miała
miejsce krótko po jej śmierci. Na podstawie książki powstał serial
animowany p.t. Dixie, do
którego napisała również dialogi.

Jest autorką słynnego sloganu reklamowego "Coca cola – to jest to"!

AGNIESZKA OSIECKA

Agnieszka była niespokojnym
duchem, stale otwarta na nowych ludzi, nowe miejsca, nowe
doświadczenia. Kiedy ukończyła studia dziennikarskie, rozpoczęła nowe w
łódzkiej „Filmówce”. Kiedy okazała się geniuszem
tekstów, pisała utwory sceniczne − „Niech no tylko zakwitną jabłonie”,
a gdy „Jabłonie” latami nie
schodziły ze sceny, napisała „Apetyt
na czereśnie”. Kiedy odniosła sukcesy w teatrze, zaczęła pisać
widowiska dla telewizji. Po telewizji przyszły opowiadania, monodramy i
powieści. Stale coś nowego, ciągle naprzód − nowe piosenki, nowi
kompozytorzy, nowi wykonawcy, teatry, festiwale, ludzie, miejsca. Wszystko to składa się na świat Agnieszki.

Utwory Agnieszki Osieckiej wykonują
znakomite polskie wokalistki i wokaliści: Maryla Rodowicz,
Seweryn Krajewski, Magda Umer, zespół Skaldowie, Łucja Prus, Katarzyna
Nosowska, Stanisław Soyka, Iga Cembrzyńska, Edmund Fetting, Piotr
Fronczewski, Elżbieta Czyżewska...

Pisała poezję do muzyki wielkich
polskich kompozytorów, m.in. Adama Sławińskiego, Krzysztofa
Komedy, Katarzyny Gaertner, Włodzimierza Korcza, Włodzimierza
Nahornego, Zygmunta Koniecznego.

Agnieszka była doskonałą obserwatorką ludzi i obyczajów, czemu dała
wyraz nie tylko w poezji i w prozie artystycznej, ale także w książkach
wspomnieniowych: „Szpetni
czterdziestoletni” (1985), „Rozmowy
w tańcu” (1992), „Na początku
był negatyw” (1995).

Niczego i nikogo nie trzymała się kurczowo. Gdy wypalał się jeden
związek − zawierała nowy, gdy odpływała od jednych przyjaciół −
cumowała swą łódkę w innej przystani. Była
szczególnie ciekawa ludzi, z których wielu sportretowała w „Galerii potworów” − od największych
artystów i luminarzy Londynu, Paryża i Nowego Jorku, po wiejską
dziewczynę z Mazur. Z każdym
rozmawiała równie bezpośrednio, w

każdym dostrzegała coś interesującego,
umiała słuchać i uwielbiała opowiadać, dlatego ludzie czuli się tak
dobrze w Jej towarzystwie.

Daniel Passent

Agata Passent

źródło: NBP/Wikipedia