20 rubli, Bajki Narodów Świata - Księżniczka Turandot, 2008

Producent: Mennica Polska: Numizmatyka

ID: 1207

Seria: "Bajki Narodów Świata"
"Coins of the Fairy Tales of the Peoples of the World Series"

Kraj: Republika Białoruś
Emitent: Narodowy Bank Republiki Białoruś
Producent: Mennica Polska S. A.
Stan zachowania: I (menniczy)
Nominał: 20 rubli
Srebro: Ag 925
Techniki dodatkowe: srebro oksydowane, pomarańczowa cyrkonia
Stempel: zwykły
Średnica: 38,61 mm
Waga: 28,28 g
Nakład: 25.000 szt.
Data emisji: 24.12.2008 r.

Pełna czaru i uroku srebrna moneta „Turandot” - 9 spośród 10 z serii „Bajki Narodów Świata” - niebanalny prezent lub piękny eksponat na początek kolekcjonerskiego hobby.

Piękno tkwi w szczegółach, a ta srebrna moneta kolekcjonerska ma ich wiele, zachwycając ciekawym projektem i niebanalnym tematem.

Dodatkowego uroku dodaje monecie specjalny efekt wykorzystany na monecie, sprawiający wrażenie trójwymiarowości.

Seria "Bajki Narodów Świata" emitowana jest od 2005 roku. Ostatnie dwie monety uwieczniające bajkę o Alicji, które wyemitowano w 2007
roku, wstępnie miały stanowić zamknięcie serii. Jednakże zgodnie z planem emisyjnym emitenta - w dniu 24 grudnia 2008 roku Mennica Polska S.A. wyemitowała dziewiątą
monetę z tej urzekającej serii. Docelowo seria ma się składać z dziesięciu monet.

Zaletami monet z tej cieszącej się popularnością serii jest przede wszystkim to, że bite są z oksydowanego srebra, a także dodatkowo zdobione kolorowymi cyrkoniami lub bursztynem. Interesujące motywy i precyzyjne
wykonanie, a także relatywnie mały nakład sprawia, że moneta
ma olbrzymie szanse stać się prawdziwą perłą każdej poważnej kolekcji. Obecnie coraz
trudniej zdobyć wszystkie monety z tej serii, a ich ceny sukcesywnie wzrastają.

Srebrna moneta kolekcjonerska - Princess Turandot - dołącz tą urzekającą monetę do swojej kolekcji już dziś, nim ubiegną Cię inni, ze względu na niski nakład tej wyjątkowej monety!

Na monecie został uwieczniony wizerunek majestatycznej i wyniosłej princess - księżniczki Turandot. Na rewersie
monety znajduje się pomarańczowa cyrkonia, która jest wkomponowana w
przedostatnią literę imienia chińskiej księżniczki.

Wyryta w srebrze historia dotyczy chińskiej księżniczki Turandot, tytułowej bohaterki sztuki włoskiego dramatopisarza Carlo Gozziego, która poprzysięgła nigdy nie oddać się mężczyźnie.

- Cudzoziemcze, czy nie wiesz, że zagadki są trzy, ale śmierć jest jedna?

- Nie, księżniczko, zagadki są trzy, a jedno - życie!

"Turandot"

Rewers: w centrum wizerunek głównej bohaterski baśni - księżniczki Turandot, w tle - stylizowana zasłona symbolizująca zagadki księżniczki Turandot; za nią - drzewo życia; po lewej stronie - wizerunek lwa z Adrii. Na górze - półkolisty napis w języku białoruskim „Turandot” umieszczony na tle stylizowanego chińskiego wachlarza, zamiast litery „O” w napisie - cyrkonia w kolorze jasnopomarańczowym symbolizująca słońce, kolejną zagadkę księżniczki Turandot. Po prawej stronie - wnętrze pałacu.

Awers: środkowa cześć monety przedstawia urzekający motyw - dziewczynkę i chłopca, którzy siedzą na księżycu pośród gwiazd i czytają baśnie. Powyżej: herb Republiki Białorusi oraz półokrągły napis w języku rosyjskim: “Republika Białorusi”. W dolnej części monety, wzdłuż krawędzi oznaczenie nominału monety w języku białoruskim - „dwadzieścia rubli”. Powyżej rok emisji: 2008

Reverse:
in the centre of the obverse there is an image of the main fairy taile
heroine - Princess Turandot on the background of the stylized curtain
which represents Turandot’s miracles and mysteries, the tree of life is
on the background of the terrestrial globe. On the left there is an
image of Adria Lion, on top to the right there is a round inset made of
bright orange zircon which represents the sun, one more mystery of
Turandot. On the right the fairy palace is depicted, on the top there
is an inscription «ТУРАНДОТ» (Turandot), placed on the background of
the Chinese folding fan.

Obverse: the relief image of the National Emblem of the Republic of Belarus is on the top, in the center on the background of the night sky there is an image of a boy and a girl sitting on turned half-moon and holding an opened book. The year of mintage is indicated below. There are inscriptions along the rim: on the top - «РЭСПУБЛIКА БЕЛАРУСЬ» (Republic of Belarus), on the bottom - «ДВАЦЦАЦЬ РУБЛЁЎ» (20 Roubles).

Turandot - niedokończona opera w trzech aktach włoskiego kompozytora Giacomo Pucciniego. Oryginalne
libretto napisali Giuseppe Adami i Renato Simoni na podstawie sztuki
"Turandot" Carlo Gozziego. Na język polski przełożone zostało przez Marię
Olszańską. 

Akcja opery Turandot rozgrywa się w Pekinie. Opowiada historię okrutnej chińskiej księżniczki Turandot, która poprzysięgła nigdy nie oddać się mężczyźnie. Aby uchronić się przed zamążpójściem, każdemu kandydatowi do jej ręki zadaje trzy arcytrudne zagadki. Karą za udzielenie błędnej odpowiedzi jest śmierć.

Sztukę po śmierci Pucciniego dokończył Franco Alfano. Światowa prapremiera Turandot odbyła się w dniu 25 kwietnia 1926 roku we włoskiej La Scali. Dyrygował Arturo Toscanini. Prapremiera polska miała miejsce w Teatrze Wielkim w Warszawie w dniu 15 grudnia 1932 roku.

Turandot
- dramma lirico w trzech aktach (pięciu odsłonach):

Muzyka: Giacomo Puccini

Libretto: Giuseppe Adami i Renato Simoni na podstawie sztuki Carlo Gozziego o tym samym tytule i w opracowaniu Fryderyka Schillera.

Osoby:

księżniczka Turandot - sopran

cesarz Altoum - tenor

Timur, zdetronizowany król Tatarów - bas

Kalaf, nieznany książę, jego syn - tenor

Liu, młoda niewolnica - sopran

Ping, wielki kanclerz - baryton

Pang, ochmistrz dworu - tenor

Pong, najwyższy kuchmistrz - tenor

Mandaryn - baryton

Książę perski - tenor

Kat - rola niema

Prapremiera:
niedokończona wersja: 25.04.1926 r., Mediolan (Teatro alla Scala);

wersja uzupełniona przez Franco Alfana: 27.04.1926 r., Mediolan (Teatro alla Scala).

Streszczenie libretta:

Miejsce i czas akcji: Pekin, czasy baśniowej przeszłości

Akt I

Mandaryn ogłasza postanowienie Turandot: każdy mężczyzna chcący starać się o jej rękę musi rozwią­zać trzy zagadki. Jeśli mu się nie uda, zostanie ścię­ty, tak jak w tej chwili młody perski książę. Książę Kalaf spotyka swojego ojca Timura, wypędzonego ze swojego cesarstwa i ukrywającego się w Pekinie w towarzystwie swojej niewolnicy Liu. Liu towarzyszy mu, ponieważ darzy miłością jego syna, Kalafa. Podczas wschodu księżyca perski książę jest prowadzony na miejsce egzekucji. Tłum błaga Turandot o łaskę. Daremnie. Turandot podtrzymuje swój rozkaz. Kalaf jest zafascynowany urodą Turandot. Daremnie próbują go zatrzymać Timur, Liu oraz trzy maski: ministrowie Ping, Pang i Pong. Uderza trzy razy w gong i zgłasza się w ten sposób jako nowy kandydat do ręki Turandot.

Akt II

Ministrowie Ping, Pang i Pong przypominają sobie z łezką w oku czasy sprzed panowania Turandot. Martwią się o przyszłość Chin, gdyż już trzynastu kandydatów zostało zgładzonych. Tumult pośród tłumu sprawia, że ministrowie wraca­ją od wspomnień do rzeczywistości. Dwór i lud gromadzą się, by zobaczyć egzamin nowego nie­znanego ochotnika. Turandot wyjaśnia swoje motywy. Jedna z jej przodkiń została porwana i zabita przez obcego człowieka. Zagadki i następująca po nich śmierć mają pomścić ów straszliwy czyn. Cesarz Altoum przestrzega Kalafa, aby nie poddawał się egzaminowi. Kalaf jednak trzy razy powtarza swoje życzenie poddania się rytuałowi. Rozwiązuje wszystkie trzy zagadki. Mimo to Turandot rzuca się do stóp swojego ojca i błaga go, by nie oddawał jej przybyszowi. Mimo to cesarz potwierdza daną obietnicę. Kalaf pragnie jednak zdobyć miłość Turandot i zadaje jej zagadkę. Jeśli do wschodu słońca księżniczka dowie się, jak ma on na imię, zdecyduje się jako pokonany na dobrowolną śmierć.

Akt III

Na rozkaz Turandot wszyscy mieszkańcy miasta muszą starać się odkryć imię przybysza. Trzech ministrów próbuje wypytać samego Kalafa. Przyprowadzono Timura i Liu, których widziano z obcym. Turandot sama dokonuje prze­słuchania. Aby ratować starego króla, Liu oznaj­mia, że tylko ona zna prawdziwe imię. Grożą jej tortury. Żegna się z Kalafem i przebija się sztyletem. Jej zwłoki zostają wyniesione. Turandot i Kalaf zo­stają sami. Kalaf całuje Turandot, a ona wyznaje mu, że od początku nienawidziła go, ale i kochała. Kalaf oddaje swój los w jej ręce, zdradzając jej swoje imię. Turandot oznajmia ludowi imię cudzoziemca: dla niej nazywa się on Miłość.

Z "Turandot" pochodzi jedna z najbardziej znanych arii operowych świata - "Nessun dorma".

Nessun dorma (wł. "Niech nikt nie śpi") - to aria Kalafa z finałowego aktu opery Turandot Giacomo Pucciniego. Jest to jedna z najsłynniejszych arii operowych w dziejach. Wykonywana była przez największych śpiewaków klasycznych i przez wielu muzyków rozrywkowych, m.in. heavymetalowy zespół Manowar czy francuskiego piosenkarza, Patricka Bruela.

Utwór ten zaśpiewał w telewizji Paul Potts, gwiazda brytyjskiego programu Britain's Got Talent. Utwór został też wykonany przez Luciano Pavarottiego podczas otwarcia igrzysk olimpijskich w Turynie 10 lutego 2006 i był ostatnim publicznym wystąpieniem tenora.

Tekst arii:

Tłum:

Niechaj nikt nie śpi! Niechaj nikt nie śpi!

Kalaf :

Niechaj nikt nie śpi! Niechaj nikt nie śpi!

Ty też, o, Księżniczko,

w swej zimnej izbie

patrzysz na gwiazdy,

które drżą z miłości i nadziei...

Lecz moja tajemnica jest zamknięta we mnie,

nikt nie pozna mojego imienia!

Nie, nie, na twoje usta je złożę,

gdy światło zaświeci!

A mój pocałunek roztopi ciszę,

która czyni cię moją.

Chór:

Nikt nie pozna jego imienia...

A my, niestety, będziemy musieli umrzeć, umrzeć!

Kalaf :

Rozprosz się, o, nocy! Zajdźcie, gwiazdy!

Zajdźcie, gwiazdy! O świcie zwyciężę!

Zwyciężę! Zwyciężę!Carlo Gozzi (ur. 13 grudnia 1720 w Wenecji, zm. 4 kwietnia 1806) - to włoski dramatopisarz, autor udramatyzowanych baśni takich jak: "Księżniczka Turandot" i "Miłość do trzech pomarańczy".

Urodzony w Wenecji, pochodził ze starej weneckiej rodziny. Długi jego ojca kazały mu poszukiwać zajęcia w wieku szesnastu lat. Dołączył do armii weneckiej stacjonującej w Dalmacji; trzy lata później powrócił do Wenecji, gdzie prędko uzyskał reputację jako najinteligentniejszy członek towarzystwa Granelleschi, do którego dostęp dały mu jego poematy satyryczne. Towarzystwo to gromadziło najlepszych literatów weneckich. Jednym z jego celów było zachowanie starej toskańskiej literatury.

Dramaty, które pisali Pietro Chiari i Carlo Goldoni na wzór francuski (Molier) zagroziły pozycji i działalności towarzystwa. Gozzi napisał w jej obronie: satyrę; La tartana degli influssi per l'anno 1756 (w roku 1757), a w roku 1761 komedię: Miłość do trzech pomarańczy, lub: Analisi riflessiva della fiaba L'amore delle tre melarance, parodia poetów piszacych na wzór francuski. By wykonać komedię zwrócił się do trupy Sacchiego, która przez sukcesy Chiariego i Goldoniego niemal upadła.

Satyra Miłość do trzech pomarańczy zawierała wiele elementów bajkowych, co było zupełną innowacją w tej epoce.

Gozzi zaskoczony powodzeniem stworzył całą serię bajek, które wysoko potem oceniali: Johann Wolfgang von Goethe, Friedrich Schiller, Madame de Staël i Jean Charles Leonard Simonde de Sismondi. Jedną z nich Turandot o Re Turandote, przetłumaczył Friedrich Schiller na język niemiecki.

Jego bratem był pisarz i dziennikarz wenecki Gaspare Gozzi.

Giacomo Antonio Domenico
Michele Secondo Maria Puccini (ur. 22 grudnia 1858 w Lucca
we Włoszech, zm. 29 listopada 1924 w Brukseli) - włoski kompozytor
muzyki operowej.

Życiorys Giacomo Pucinniego

Urodził się w mieście Lucca w rodzinie muzyków. Ojciec,
Michele Puccini (1813-1864), prowadził orkiestrę miejską, był także
organistą w katedrze i kompozytorem muzyki religijnej. Dziad, Domenico
Puccini (1772-1815), był również kompozytorem, autorem
utworów orkiestrowych i fortepianowych. Muzykami byli także
pradziad Antonio (1747-1832) i prapradziad Giacomo (1712-1781). W wieku
pięciu lat, po śmierci ojca, mały Giacomo został wysłany do nauki u
wuja, którego zdaniem chłopiec był niezbyt zdolny i przede
wszystkim mało zdyscyplinowany. Tym niemniej Puccini został organistą.
Zainteresowanie teatrem operowym wzbudziło w nim podobno przedstawienie
Aidy Verdiego w Pizie. Pierwsze zachowane kompozycje Pucciniego
pochodzą z lat 1876 (Preludium na orkiestrę e-moll) i 1877 (kantata i
motet).

W latach 1880-1883 Puccini studiował w konserwatorium w Mediolanie,
gdzie był uczniem Amilcare Ponchiellego i Antonia Bazziniego. W roku
1883 wziął udział w konkursie na operę jednoaktową, zorganizowanym
przez wydawcę Sonzogno. Chociaż jego opera Le Villi (Rusałki) nie
otrzymała nagrody, została jednak wystawiona w 1884 w Teatro dal Verme
w Mediolanie. Dzieło zwróciło uwagę wydawcy Ricordiego,
który zamówił u Pucciniego następną operę, Edgara
(wystawioną w La Scali w 1889). Premiera Edgara nie była jednak
sukcesem i opera ta jest do dziś bardzo rzadko wystawiana.

Przygnębiony nieudaną premierą Edgara, Puccini pracował jednak nad
kolejną operą - Manon Lescaut. W tym czasie zamieszkał w małej
miejscowości Torre del Lago, nieopodal miasta Lucca. Początkowo
wynajmował tam mieszkanie, ale po wielkim sukcesie swojej trzeciej
opery zbudował tam sobie willę, która pozostała jego
ulubionym domem do końca życia. Premiera Manon Lescaut odbyła się 1
lutego 1893 r. w Turynie.

Światowy sukces przyniosła mu dopiero Cyganeria (La Boheme). Z
późniejszych dzieł największą popularnością cieszą się:
Madame Butterfly, Tosca i niedokończona Turandot.

Jego twórczość łączy w sobie elementy epoki belcanta i
wczesnego weryzmu (uważany jest za pioniera tej konwencji operowej).

Dzieła

* Willidy (Le Villi) 1884

* Edgar 1889

* Manon Lescaut 1893

* Cyganeria (La Bohème) 1896

* Tosca 1900

* Madame Butterfly 1904

* Dziewczyna z Zachodu (La fanciulla del
West) 1910

* Jaskółka (La rondine) 1918

* Tryptyk (Płaszcz, Siostra Angelica,
Gianni Schicchi ) 1918

* Turandot (ukończona przez Franco
Alfano po śmierci Pucciniego) 1925.

źródło: Mennica Polska S.A. / Narodowy Bank Republiki Białoruś / Wikipedia