20 zł, Zwierzęta świata - Świstak (łac. Marmota marmota), 2006

Producent: NBP - srebrne monety

ID: 302

Seria: "Zwierzęta świata"

Stan zachowania monety: I (menniczy)

Nominał: 20
zł

Srebro: Ag 925

Stempel: lustrzany

Średnica:
38,61 mm

Waga: 28,28
g

Wielkość emisji:
60.000 szt.

Cena
emisyjna NBP: 75
zł

Data emisji monet: 28.02.2006 r.

"A
świstak siedzi i zawija w te sreberka."

Srebrna moneta kolekcjonerska z niezwykle sympatycznym
zwierzątkiem w Twojej kolekcji monet !

Świstak ujęty jest w
Polskiej Czerwonej Książce jako gatunek
należący do kategorii zwierząt szczególnie zagrożonych.

Przekonaj się, że wartość
monet z popularnej serii "Zwierzęta świata" z czasem znacząco wzrośnie !

Awers: wizerunek orła ustalony dla
godła Rzeczypospolitej Polskiej. Pod orłem oznaczenie roku emisji:
2006, poniżej napis: ZŁ 20 ZŁ. Po bokach łap orła wizerunki flagi
państwowej. U góry półkolem napis: RZECZPOSPOLITA
POLSKA. Pod lewą łapą orła znak mennicy: M/W.

Rewers: z lewej strony wizerunek
dorosłego świstaka stojącego na tylnych łapach. Z prawej strony
wizerunki dwóch młodych świstaków na
górskiej skale. W tle stylizowany wizerunek krajobrazu
górskiego. U góry półkolem napis:
ŚWISTAK - Marmota marmota.

Projektant awersu monety: Ewa Tyc-Karpińska

Projektant rewersu monety: Andrzej Nowakowski

 *****

 

Świstak (łac. Marmota marmota)
zamieszkuje Alpy i niektóre pasma Karpat, sztucznie został
wprowadzony w Pirenejach. W Polsce zamieszkuje jedynie wysokie rejony
Tatr w niewielkiej liczbie osobników.

Długość ciała wynosi od 42 do 54 cm, długość ogona 13 - 16 cm, waga
ciała: 2,3 - 5,7 kg. Barwa świstaka jest zmienna - od
żółtawobrązowej do czerwonawej lub szarej. Wierzch głowy
jest zawsze czarny, boki ciała i nogi - żółtawoszare.

Obecnie żyje 14 gatunków tego zwierzęcia. Wszystkie gatunki
są do siebie podobne i różnią się jedynie barwą futra.
Najbardziej rozpowszechniony w Europie jest świstak alpejski, dzielący
się na dwa podgatunki: Marmota marmota marmota zamieszkujący całe
góry Europy oprócz Tatr w Polsce i w Słowacji
oraz Marmota marmota latirostius - świstak tatrzański.

Świstak to gatunek wysokogórski, przebywa w piętrze hal i
turni w miejscach trudno dostępnych. Unika okolic ruchliwych
szlaków turystycznych. Kopie nory - głębokie na ok. 1 m i
osiągające długość do 10 m. Służą mu one jako komora lęgowa, do
ucieczki w razie zagrożenia, a w zimie spędza w nich sen zimowy.

Zwierzątko
to prowadzi stadny tryb życia. Jest bardzo ostrożne i płochliwe. W
czasie żerowania stada - zawsze jakiś osobnik stoi na czatach. Zwykle
zajmuje wtedy pozycję, z której dobrze widać na wszystkie
strony i staje „na słupka”.

W razie zagrożenia wydaje głośny świst, od którego pochodzi
właśnie nazwa gatunku. Tak zaalarmowane stado błyskawicznie kryje się w
doskonale sobie znanych wejściach do nor. Świstaki żerują wyłącznie w
dzień, szczególnie przy pięknej, słonecznej pogodzie.

Żywią się wyłącznie roślinami, zarówno nadziemnymi pędami,
jak i bulwami i korzeniami. Szczególnie intensywnie żerują
jesienią, przed zapadnięciem w sen zimowy, aby zgromadzić zapasy
tłuszczu, niezbędne do przetrwania zimy.

Na zimę całe stadko świstaków kryje się głęboko w norach,
zatykając wylot nory trawą i korzeniami. Sen zimowy trwa długo - od
września do kwietnia.

Ciąża trwa 33-34 dni, rodzi się od 1 do 7 młodych. Samica rodzi tylko 1
raz w ciągu roku. Młode są ślepe i niedołężne, otwierają oczy dopiero
po ok. 20 dniach. Po ok. 40 dniach zaczynają już wychodzić z nory, ale
matka żywi je mlekiem przez 2 miesiące.

Dojrzewają płciowo po 4 latach. Długość życia świstaka wynosi 15 - 18
lat. Jeszcze na początku wieku był obiektem zainteresowania
kłusowników, którzy sprzedawali
„świstacze sadło” jako remedium na wiele
dolegliwości.

Obecnie w Polsce
świstak podlega całkowitej ochronie prawnej i figuruje w Polskiej
Czerwonej Książce jako gatunek należący do kategorii zwierząt
szczególnie zagrożonych.

źródło:
NBP / Mennica Polska / Wikipedia
- wolna encyklopedia